Grono pedagogiczne i dyrekcja szkoły przyjęło datę 30 kwietnia jako Święto Szkoły a Hymn Hubalczyków uznano pieśnią szkoły.

 

 

 

 

 

Co roku święto szkoły obchodzone bardzo uroczyście i brali w nim udział żyjący Hubalczycy , przedstawiciele władz oświatowych, opiekunowie i przyjaciele szkoły

.

 Do tradycji obchodów święta weszły wyjazdy młodzieży i nauczycieli do Anielina.

Znajduje się tam szaniec Hubala, przy którym w każdą rocznicę śmierci H. Dobrzańskiego odbywają się uroczystości.
W czasie wspólnie spędzonych chwil wytworzyła się specyficzna więź między byłymi Hubalczykami a młodzieżą i nauczycielami z naszej szkoły, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Bliskie kontakty n naszą szkoła utrzymywali żyjący Hubalczycy: J. Staśkiewicz, Cz.Chrustowicz, A.Smerdzyński, St.Jasik, L.Zaborek, M.Szymański, H.Mucha. T.Biegaj. W 1981 roku 3 kwietnia zmarł adiunkt H.Dobrzyńskiego –Henryk Ossowski. Młodzież naszej szkoły uczestniczyła w ostatnim pożegnaniu. H.Ossowskiego.

W tym okresie szkoła stała się prężnym ośrodkiem działalności oświatowej i kulturalnej dzielnicy. Wielu młodych mieszkańców Herbów zrzeszonych było w drużynie harcerskiej, która była największą organizacją w naszej szkole. W jej skład wchodziła Drużyna Żeńska Nr 78, Drużyna Męska Nr 78 i Drużyna Zuchowa. Życie harcerskie było bardzo urozmaicone. Harcerze brali udział w rajdach, akcjach, alertach, w turniejach wiedzy obywatelskiej; / „Naszą rzeczą jest Ojczyzna” /,w akcjach charytatywnych na rzecz instytucji publicznych / „Pluszowy Miś”, cegiełki na Narodowy Fundusz Zdrowia, budowę Centrum Zdrowia Dziecka, budowę Wojewódzkiego Szpitalika Dziecięcego.

Harcerze brali udział we wszystkich akcjach na terenie szkoły. Harcerstwo działało bardzo prężnie, kształcąc młode umysłu w duchu pracy i pomocy potrzebującym.

W 1973 r w 27 rocznicę śmierci Karola Świerczewskiego otworzono w szkole Ośrodek Pracy Drużyn Harcerskich Szczepu im. Generała Karola Świerczewskiego.

Harcówkę prowadził druh Stanisława Jasiński. Harcówka mieściła się w dwóch oddzielnych pomieszczeniach szkoły. Opiekunami drużyn byli: Bożena Pawlik, Jadwiga Mazur, Jolanta Zawisza.

Ważnym elementem życia szkoły był także chór pod kierunkiem Tadeusza Lesisza, a w okresie późniejszym Leszka Chabiora.

 Należeli do niego uczniowie szkoły wyróżniający się dobrym słuchem muzycznym. Chór uświetniał wszystkie uroczystości szkolne.

 W szkole działało również Koło Żywego Słowa prowadzone przez Marię Zaborowską a w okresie późniejszym przez Bożenę Pawlik. Uczniowie zrzeszeni w kole przygotowywali montaże słowne i brali czynny udział w życiu kulturalnym szkoły.

Kolejne lata przyniosły oddanie trzech boisk na terenie przyszkolnym: do siatkówki, piłki ręcznej i koszykówki. Wykonawcą prac byli pracownicy Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Publicznych.

         W 1977 roku szkoła uzyskała całkowite ogrodzenie terenu. Pracę tę wykonali rodzice uczniów naszej szkoły.

W drugim półroczu 1982 roku obowiązki dyrektora szkoły przejęła Maria Zaborowska, długoletnia nauczycielka języka polskiego.

 Wtedy to podjęto wiele prac związanych z modernizacją szkoły, wykonano szereg remontów podnosząc estetykę i wygląd budynku.

W 1984 roku udało się odzyskać 7 sal lekcyjnych po opuszczającej naszą placówkę przyzakładowej szkole PKS, dzięki czemu można było wcześniej kończyć zajęcia dydaktyczne.

We wrześniu 1986 roku w darze od zakładów opiekuńczych szkoła otrzymała sprzęt radiofonizacyjny. W salach lekcyjnych zostały zainstalowane głośniki, a radiowęzeł umieszczono
w sali na piętrze.

         Przez okres kilkunastu lat nadawane były przez radiowęzeł audycje edukacyjno- wychowawcze dla młodzieży naszej szkoły.

 W 1993 roku w wyniku ogłoszonego konkursu obowiązki dyrektora przejął Jerzy Szydłowski, a zastępcami zostali Jolanta Zawisza i Dorota Raczyńska.

Za rządów nowego dyrektora szkoła wzbogaciła się o wiele nowych przedsięwzięć. Pierwszym dużym osiągnięciem było utworzenie w szkole w 1994 roku „Świetlicy ”Plus”,

Pomimo rozdzielności ekonomiczno-administracyjnej wszystkie w/w szkoły współpracowały ściśle ze sobą w sferze wychowawczej. Organizowano wspólne imprezy kulturalne, turystyczne, sportowe i rekreacyjne.

Organizowano wiele imprez integracyjnych dla uczniów, rodziców i nauczycieli: festyny i spotkania z okazji Dnia Dziecka, Święta Ziemi, Świąt Bożego Narodzenia, Dnia Nauczyciela. Młodzież wspólnie przygotowywała imprezy szkolne i brała udział w spotkaniach, konkursach, akcjach charytatywnych odbywających się w naszej szkole. Szkołę odwiedziło wielu gości: biskup diecezji Kieleckiej ks. St. Jaworski, proboszcz parafii Św. Krzyża ksiądz Tadeusz Skałka, aktorzy teatru im. St. Żeromskiego: Wioletta Arlak, Edward Janaszek, Marcin Brykczyński, Janusz Głowacki, pisarze naszego regiony Stanisław Nyczaj, Teodora Cedro.

Szkoła dostała środki na zakup sprzętu do siłowni. W ramach świetlicy prowadzono wiele zajęć sportowych i dydaktycznych. Zajęcia te odbywały się w godzinach popołudniowych i uczestniczyło w nich wielu uczniów naszej szkoły. W dzielnicy tak ubogiej w placówki oświatowe Świetlica „Plus” do dnia dzisiejszego spełnia ogromną funkcję wychowawczą i jest jednym z niewielu miejsc gdzie młodzież może spędzić swój wolny czas popołudniowy.

W 1997 roku na mocy uchwały numer 594/97 i 595/97 Rady Miejskiej w Kielcach powołana została w naszej szkole trzyletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa i pięcioletnie Liceum Handlowe.

W 1997 roku pojawiły się pierwsze wzmianki o powstaniu Miasteczka Ruchu Drogowego przy naszej szkole, wzorowanym na tarnowskim obiekcie tego typu. Była to dość duża inwestycja, na którą trzeba było poczekać kilka lat.

1 czerwca 1999 roku z okazji Dnia Dziecka miasteczko zostało uroczyście otwarte. W ceremonii przecięcia wstęgi uczestniczyli: prezydent miasta Włodzimierz Stępień, wojewoda Włodzimierz Wójcik, kurator oświaty Janusz Korczyński oraz zaproszeni goście.

Pierwsze „ Miasteczko” w naszym województwie miało podnosić efektywności nauczania zasad bezpieczeństwa drogowego Uczniowie w czasie zajęć prowadzonych w miasteczku, uczyli się zachowania na drodze, poznawali przepisy drogowe mogli sobie również wyrobić kartę rowerową i motorowerową.

W czasie kadencji dyrektora szkoła uległa dalszej modernizacji i przebudowie Rozrósł się blok wychowania fizycznego. Oprócz istniejącej już sali gimnastycznej powstała nowa sala do ćwiczeń i sala bilardowa

W 1999 roku, po reformie oświaty nastąpiła reorganizacja szkoły, w wyniku której szkoła zmieniła swą strukturę. Powstał Zespól Szkół Nr 13 w skład, którego weszły: Szkoła Podstawowa Nr 26, Gimnazjum Nr 13, Liceum Handlowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa.

Decyzją Władz Oświatowych zamknięto równocześnie Szkołę Podstawową Nr 26, a uczniów naszego rejonu przejęła SP Nr 5 i po części, SP nr 25 i SP Nr 18. Nasza placówka zaczęła funkcjonować w zupełnie nowych warunkach. Naukę w szkole rozpoczęło wielu nowych nauczycieli, do powstałych szkół przybyli nowi uczniowie.

W roku szkolnym 2000 / 2001 w szkole pracowało 75 nauczycieli i uczyło się 1100 uczniów w czterech typach szkół.

 Mimo dużej rozpiętości wieku między uczniami nie dochodziło jednak do konfliktowi nieporozumień. Uczniowie liceum i szkoły zawodowej zajęli drugie piętro szkoły, a uczniowie szkoły podstawowej i gimnazjum parter i pierwsze piętro. Działała świetlica szkolna, pracowało2 pedagogów, bibliotekę obsługiwało trzech nauczycieli. Po południu młodzież uczestniczyła w zajęciach Świetlicy „Plus”. Pedagodzy znakomicie radzili sobie z młodzieżą. Realizowano wiele programów profilaktycznych np. NOE, Debata, II Elementarz, na których uczniowie poznawali zagrożenia XX wieku takie jak przemoc, narkotyki, alkohol. Uczyli się jak żyć zdrowo i bezpiecznie we współczesnym skomplikowanym świecie. się ogromnym kunsztem organizacyjnym, aby wszystkie typy placówek działających w naszej szkole zgodnie ze sobą współpracowały. Co roku odbywały się egzaminy klas szóstych, egzaminy gimnazjalne i matury. Piszącym egzaminy stwarzano optymalne warunki pracy, a pozostałym uczniom zapewniano najczęściej zorganizowane wyjścia poza szkolę.

W 2001 roku zamknięto w Kielcach kilka szkól ponadgimnazjalnych, w tym działające u nas zaledwie cztery lata Liceum Handlowe i Zasadniczą Szkołę Zawodową.
 Nie prowadzono już naboru do tych placówek a jedynie pozostawiono klasy już istniejące. Podjęto decyzję, iż docelowo w szkole ma pozostać gimnazjum.

W 2001 roku zaczęły ukazywać się w prasie artykuły o zamiarze przeniesienia sarkofagu Hubala na cmentarz wojskowy w Kielcach. W sprawę zaangażował się Zarząd Okręgu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Okazja taka nadarzyła się niebawem, gdyż w kieleckim plastyku uczeń Adrian Król wykonał właśnie w kamieniu popiersie majora H. Dobrzańskiego. W wyniku porozumienia wszystkich zainteresowanych stron w 2002 roku szkoła nasza otrzymała od Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych popiersie Hubala, a sarkofag został przeniesione na cmentarz wojskowy w Kielcach.

W 2003 roku funkcję dyrektora szkoły przejęła Jolanta Zawisza, a zastępcę została Barbara Banaśkiewicz.

Był to trudny okres dla szkoły gdyż po nie tak dawnej prospericie przyszły trudne czasy. Wraz z opuszczaniem szkoły przez kolejne roczniki ubywało młodzieży w szkole. Zaczęły się zwolnienia nauczycieli, którzy musieli szukać pracy w innych placówkach oświatowych. W ciągu kilku lat grono pedagogiczne zmniejszyło się prawie o połowę. Na dzień dzisiejszy w szkole pracuje 25 nauczycieli a uczy się 216 uczniów.